ฉันคุ้นชินกับการเข้านอนตอนใกล้สว่าง
เวลาที่เด็กดีควรหลับสนิทอยู่บนเตียง แต่ฉัน ตอนนี้กลับนั่งอยู่ที่โต๊ะหนังสือ
บนโต๊ะหนังสือมีเปลือกหอยที่ระลึก ได้รับมาจากเด็กห้าขวบที่พบกันตอนหน้าร้อน
เธอดูเขินอาย ครั้งแรกที่เราเจอกัน
เธอยืนข้างแม่เธอ พูดว่า "ฮาจิเมะมาชิเตะ" เสียงเบา ๆ
น่ารักจัง
ถึงฉันจะไม่ชอบเด็ก แต่กับเธอ ความรู้สึกมันต่างออกไป
มีบางอย่างในตัวเธอที่ดึงดูดความสนใจฉัน
เธอขึ้นไปชั้นสอง เล่นกระโดดลงมาจากกองฟูตองที่วางซ้อน ๆ กันอยู่
ดูเป็นการละเล่นที่น่าสนุกทีเดียว
"เล่นด้วยได้มั้ย" ฉันถาม
เธอบอกให้ฉันยืนตรงจุดนี้ รอรับตัวเธอตอนที่กระโดดลงมาแล้ว
ฉันทำตัวเป็นผู้ใหญ่ว่าง่าย และความสัมพันธ์ของเราก็เริ่มขึ้นตั้งแต่ตอนนั้น
เธอชอบเล่นปีนป่ายขึ้นไปในที่สูง ๆ แล้วกระโดดลงมา
เธอชอบเล่นไถลจากที่สูง ๆ ลงไปกองกับพื้น
เธอชอบประดิษฐ์อะไรต่อมิอะไรจากกระดาษ ครั้งแรกที่เห็นคือ เธอทำตุ๊กตาแพะจากกระดาษ
เธอบอกว่าแมวที่ชื่อมิยาตะซังน่ะ สวยมาก
เธอชอบไปออนเซน เธอบอกว่ามันอุ่นสบาย และมีครั้งหนึ่งที่เธอร้องไห้เพราะฉันไปออนเซนกับเธอไม่ได้ ชิงโงะซังเลยถามว่า ถ้าแม่ไม่ไปด้วย มีชิงโงะ มีเธอ และมีฉัน สามคน เธอจะไปมั้ย นั่นทำให้เธอยิ้มได้ วันนั้นหลังออกมาจากออนเซน เรากินไอศกรีมกัน
เธอชอบกวาง ชอบแพะ และเธอไม่รังเกียจหนอน มด แมลง
เธอชอบกินข้าวสวย สาหร่าย ถั่ว ข้าวโพด แตงกวา
เธอชอบเด็กทารก
เธอชอบสีชมพู
เธอชอบการถอนหญ้าในนามาก เธอชอบความรู้สึกเย็นสบายของนาข้าวในวันที่อากาศร้อน
วันที่เราสีข้าวสาลีกัน เธอลงไปนอนในกระบะข้าว เธอบอกว่าเย็นสบายดี
หลังนอนกลางวัน พอฉันตื่นขึ้นมา กิจกรรมที่ทำกับเธอบ่อยที่สุดคือ การไปเยี่ยมเป็ด และถอนหญ้าแถวนั้นให้เป็ดกิน
วันที่ไปดูดอกไม้ไฟ เธอได้ชิมน้ำ "รามูเนะ" เป็นครั้งแรก เธอบอกว่ามัน ชูวะชูวะ (ซ่า ๆ) ดี พอกลับมาเราเล่นวาดรูปบนขวดน้ำรามูเนะกัน
เธอชอบให้ฉันวาดรูปอาหาร เพื่อที่เธอจะได้เอาไปป้อนบรรดาสิงสาราสัตว์ที่เธอประดิษฐ์ขึ้นมา
ถึงฉันจะอ่านภาษาญี่ปุ่นได้ไม่คล่อง เธอก็ยังให้ฉันอ่านหนังสือให้ฟัง แล้วพอฉันอ่านผิด เธอก็แก้ให้
ครั้งที่ฉันไปเยี่ยมเธอที่บ้าน ตอนนั้นอากาศเริ่มเย็นแล้ว
เราไปที่ทะเล เก็บเปลือกหอยสวย ๆ กัน
กลิ่นของทะเล...
ชื่นใจ
ข้าวเย็นวันนั้นเป็นซาชิมิสด ๆ แล้วเราก็ไปออนเซนกัน
แต่เธอเป็นหวัด เลยรอฉันอยู่ข้างนอก
พอฉันออกมาจากออนเซน เธอยื่นตุ๊กตาหมีให้ เป็นตุ๊กตาที่เธอขอให้พ่อหยิบให้จากตู้คีบตุ๊กตา
คืนนั้นเรานอนคุยกัน
เธอถามฉันว่า เวลาที่ฉันอยู่กับเพื่อน ๆ ฉันลืมเธอบ้างรึเปล่า
"ไม่เลย นึกถึงตลอดน่ะ" ฉันตอบไปตามจริง
"ถ้ามูกิโฮโตขึ้น จะไปหาพี่ที่เมืองไทยนะ" เธอบอก
ครั้งนั้น ก่อนฉันกลับบ้านเธอให้เปลือกหอยมาเป็นที่ระลึก
เรานัดเจอกันอีกครั้งที่งานฉลองฤดูกาลเก็บเกี่ยว
กินโมจิกัน
เดินไปเก็บหัวไชเท้ากัน
ฟังดนตรี
คุณตาเธอแต่งเพลงมาหนึ่งเพลง แล้วขึ้นไปเล่นกีตาร์บนเวที ส่วนเธอ ทำหน้าที่ร้องเพลงได้อย่างชนิดที่ว่าทำเอาทุกคนประทับใจ
ตกดึก อากาศหนาว นั่งผิงไฟ กินมันเผา ข้าวโพดคั่ว กินส้มจากสวนของคุณตาคุณยายเธอ
เราไปออนเซนกัน
เรานอนข้าง ๆ กันเสมอ คืนนั้นก็เช่นกัน
ตื่นเช้ามา อากาศหนาว ฉันนั่งห่อตัวในผ้าห่ม
เธอตื่นมา หันมามองว่าฉันยังอยู่ไหม แล้วส่งยิ้มหวาน พร้อมกับเอาหัวมาซุกที่ตักฉัน
ฉันห่อตัวเธอในผ้าห่ม อุ้มเธอลุกขึ้นยืน แล้วหมุน หมุน หมุนไปรอบ ๆ
เช้านั้น เธอขอให้ฉันอ่านหนังสือให้ฟัง
วันนั้น พอกินข้าวเช้าเสร็จแล้ว เราไปเยี่ยมแพะกัน
พอสาย ๆ ครอบครัวเธอ พาฉันไปคิโยซาโต สถานที่ที่เต็มไปด้วยร้านรวงเล็ก ๆ น่ารัก
เราไปมิวเซียมกล่องดนตรี
เธอขอให้แม่ซื้อกล่องดนตรีไขลานให้ฉันเป็นที่ระลึก
เรากินข้าวกันที่คาเฟ่ออร์แกนิก แม่เธอซื้อขนมปังที่ทำจากยีสต์ธรรมชาติให้ฉันเอากลับมาบ้านด้วย
อีกครั้ง ฉันไปหาเธอที่บ้าน
คืนนั้น เราทำบัวลอยฟักทองกัน ช่วยกันปั้น
เธอปั้นเป็นรูปยางลบ
แม่เธอปั้นกระต่าย ดาว ออกมาหน้าตาน่ารัก
ฉันใช้กะทิกระป๋อง
เธอเพิ่งเคยกินกะทิครั้งแรก พอเข้าปากไปปุ๊ป เธอก็รีบคายออกแทบไม่ทัน แต่บัวลอยเปล่า ๆ เธอขอเติมแล้วเติมอีก
คืนนั้น ฉันบอกเธอว่า วันรุ่งขึ้นเรามาทำหนังสือนิทานกันนะ
แต่วันรุ่งขึ้นฉันป่วยมาก
พยายามนั่งทำหนังสือนิทานกับเธอ แม้จะฟุบลงไปกองกับพื้นหลายครั้ง
เธอเขย่าตัวฉัน งอแง พูดว่า พี่สัญญาไว้แล้วแท้ ๆ ว่าจะทำหนังสือนิทานกัน
ในที่สุดเราก็ทำเสร็จ
เธอมาส่งฉันที่สถานีรถไฟ โบกมือลาจนฉันเดินลงบันไดไป
แม่เธอฝากเอาฝ้ายที่ปลูกเองมาให้ฉันเป็นที่ระลึก
วันหยุดยาวฤดูหนาว ฉันคิดว่าเราจะได้พบกัน
แต่เธอไม่สบาย
ฉันได้รับการ์ดคริสมาสต์ที่เธอทำเอง ส่งมาทางไปรษณีย์
ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนแล้ว
คิดถึงชะมัด
เมื่อก่อน ฉันไม่แน่ใจนักว่าคนให้ของขวัญกันทำไม
ตอนเรียนจบ ในหนังสือรุ่น มีคำถาม ถามว่า ถ้าจะให้ของขวัญแทนใจกับคนที่รัก จะให้อะไร ฉันเขียนลงไปว่า ของกับใจน่ะ แทนกันไม่ได้
ตอนนี้ ฉันนั่งมองเปลือกหอย กล่องดนตรีไขลาน ขวดน้ำรามุเนะที่กินกันตอนหน้าร้อน ตุ๊กตาหมี ฝ้าย การ์ดวันคริสต์มาส
ความทรงจำดี ๆ กลับมา นึกถึงวันเวลาที่เราใช้ร่วมกัน
แล้วฉันก็รู้ว่าที่ฉันเขียนไว้ในหนังสือรุ่นน่ะ ฉันคิดผิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น